„Szybciej. Nauka o prędkości w triathlonie”

„Ta książka nie sprawi, że trening czy start będą łatwiejsze. Sprawi, że staniesz się mądrzejszym sportowcem” - tak książkę „Szybciej. Nauka o prędkości w triathlonie” ocenił Jordan Rapp mistrz świata na dystansie długim, 5-krotny zwycięzca Ironmana i autor przedmowy. Trudno się z nim nie zgodzić.

Książka Jima Gourleya to skarbnica wiedzy o dyscyplinie. Autor przeprowadza czytelnika przez wszystkie trzy dyscypliny triathlonisty jak przez podstawowy kurs fizyki, ale przyswojenie sobie tej wiedzy, wcale nie jest tak proste i łatwe, jak sugeruje przedmowa.

Autor jest triathlonistą i biegaczem, ale jest również inżynierem astronautyki o naukowym podejściu do sportu. Jego postrzeganie świata będzie dla wielu czytelników odkrywcze. Triathlonista, ale też każdy inny zawodnik na trasie walczy z ukształtowaniem terenu, rywalami, własnymi słabościami i prawami fizyki. Gdy biegacz biegnie nigdy nie jest od tych praw wolny. Na jego bieg działa grawitacja, przyspieszenie, opór powietrza, napęd i tarcie. W procesie biegu obecna jest także siła normatywna. Nie wiecie, co to takiego? Nie szkodzi. Autor wyjaśnia to krok po kroku i stara się to robić w możliwie prosty sposób.

Dla tych, którzy fizyki organicznie nie znoszą, czasem ta prostota będzie przeszkodą. Autor robi dygresje i porównania, które zaciemniają precyzyjną odpowiedź na stawiane w kolejnych rozdziałach pytania. Wysiłek wniesiony w zrozumienie prawa Bernoulliego albo oporu fali, może się okazać zupełnie niepotrzebny, bo korzyść z tej wiedzy mogą odnieść jedynie czołowi zawodnicy uzyskujący odpowiednie prędkości. Z kolei wiedza o draftingu na basenie może się okazać bezcenna.

Niestety triathlonista, który chciałby jasnej rady co ma zrobić, by pobiec lub popłynąć szybciej, musi poświęcić tej książce trochę czasu. Jednak gdy to już zrobi, zupełnie inaczej spojrzy na marketing i doniesienia o nowinkach, które według reklam koniecznie powinien kupić. Książka rozprawia się z mitami, rozkłada na czynniki pierwsze bieg pod górkę i znaczenie lżejszego sprzętu. Pomaga znaleźć właściwą pozycję dłoni podczas pływania i podaje wzór na czas ukończenia Ironmana, który równa się 152,1+[1,332x(czas dystansu maratonu)]+[1,964 x(czas dystansu olimpijskiego)]. W efekcie tych wyliczeń poznamy przybliżony czas możliwy do uzyskania w Ironmanie. Efektem przeczytania tej książki będzie nowe spojrzenie na uzyskanie lepszego wyniku podczas triathlonu.

IB