Jesteś tutaj

9. Riga Half Marathon w „słowiańskim” rytmie - relacja Ambasadora

Opublikowane w śr., 11/06/2014 - 11:46

Maraton i połówka startowały jednocześnie o 8:30. Bieg na 10 km o 12:30, a 5 km o 13:30. Pogoda przez 3 dni była śliczna (w porównaniu do tej w Warszawie) – 22 stopnie i bezchmurnie. Na dzień startu przewidywano 24 stopnie, słońce i po południu burze. Rano było jednak dość pochmurnie ale ciepło.

Zdziwiło mnie, że na starcie jest tak mało zawodników jak na dwa biegi (potem okazało się, że w maratonie starowało 1485 zawodników, w połówce maratonu 3715, na 10 km 5666 osób, a na 5 km – 12327).

Rano spotkała mnie również przykra niespodzianka – okazało się, że mój Timex Run Trainer się całkowicie rozładował. Gdy wrzuciłem go do torby, musiał się chyba wcisnąć jakiś guzik. Postanowiłem nie stracić możliwości wrzucenia trasy na Endomondo i poleciałem z telefonem. Dzięki temu mogłem zrobić kilka fotek z trasy. Fajnym akcentem było powitanie przez spikera w ojczystych językach zagranicznych zawodników, którzy przybyli w najliczniejszych grupach (przy każdej nacji leciał w tle utwór muzyczny – dla Polski Donatan i Cleo).

Ruszyliśmy. Początkowo trasa była dość wąska i niestety tempo spadło znacząco. W pewnym momencie zastanawiałem się czy nie iść. Potem się odkorkowało. Niestety poza ścisłym centrum kibiców było bardzo mało. Po przebiegnięciu mostu robiliśmy okrążenie po wyspie gdzie są osiedla mieszkaniowe i domki jednorodzinne, a tam dosłownie ziało pustką i wyglądało to jak po apokalipsie zombie. Tutaj też na chwilę wyszło słońce i zrobiło się bardzo gorąco aby po kilkunastu minutach zaczął z nieba kropić deszcz (na szczęście opad był niewielki i chwilowy).

Wróciliśmy do miasta gdzie czekała Nas najlepsza część – przebiegnięcie przez Stare Miasto. Na 11. kilometrze czekała na mnie moja wierna kibicka Kinga, a zaraz dalej najfajniejsza rzecz na trasie czyli „kilometr kulturalny" (w 2014 Ryga jest Europejską Stolicą Kultury). Przybiłem piątki chyba z wszystkimi folkowymi artystami, do tego mega fajny chór i kapela rockowa. Mega power!

Potem opuściliśmy centrum i bulwarem nad rzeką śmignęliśmy pod miasto, nawrotka i do mety. Punkty nawadniania były co 2,5 km a na każdym pełno napojów. Niestety na punkcie z żelami przywitał mnie pusty stolik. Na trasie spotkałem też kilkoro Polaków, z którymi tradycyjnie zamieniłem kilka słów.

Na metę wpadliśmy przy słonecznej pogodzie i było naprawdę ciepło. Dostałem medal (ładny i ciężki – każdy dystans miał inny kolor tasiemki). Czas był słaby, ale nie przyjechałem tu się też ścigać - 2:04:35. Niecałe dziesięć minut po mnie jako pierwszy maraton ukończył Japończyk. Nie wiem, czy start tych dwóch biegów jednocześnie to dobre rozwiązanie. Z jednej strony fajnie że razem biegliśmy, ale dla maratończyków było to lekko demotywujące jak większość od 20 km wciskała gaz do dechy i gnała do mety, gdzie zostało im jeszcze drugie tyle dystansu do zrobienia.

Dobrym pomysłem było wręczanie wraz z medalem każdemu zawodnikowi torby (która okazała się taką składaną na zakupy) z prowiantem i napojami. Po biegu weszliśmy z Kingą na trybuny i dopingowaliśmy zawodników kończących połówkę i tych biegnących kolejne „maratońskie" okrążenie. Sam bieg z wrażeń artystycznych zaliczam do udanych, jest to taka mniejsza i lokalna impreza, ale sympatyczna.